نیایش

 

     صدا بزن مرا ، به  خانه ات  ببر 

     دمی ، به عرش آشیانه ات ببر 

     بگو ، ترنم زمان صدای  توست 

     بخوان که شعرِ تر،نوای توست 

     الهه ای و من  دچار  گشته ام 

    به راهِ وصلِ تو  نزار    گشته ام  

     تمامِ من،به بودنت تمام میشود 

     به هرطرف ستودنت تمام میشود 

      کم آورم نفس ،چو ننگری به من 

     شودجهان قفس،چو بشکنی زمن 

     مرا ببخش ،ز خود رها مکن  مرا  

     به بنده بودنم ،  جدا مکن  مرا 

     الهه ام ،بیا و سربزن ،  مرا  ببر

     ببر نفس ز جان و تن ، مرا ببر  

     اگرزعرش تو،  هبوط کرده ام

     به بندگی تو، صعود کرده ام