تو را خواهان خواهانم همانجوری که میدانی
تو را خواهنده تر از اینکه در تابِ غزل خوانی
تو را مشتاقِ مشتاقم و چشمم ، منتظر، هر دم
غزلها می سراید در هوایی سرد و بارانی
تو را بیمارِ بیمارم ، سرایت میکند دردم
ببین با خود چه کردم ،با تو ،با این عشق درمانی
هراسی در دلم از مرگ و رسوایی نمی افتد
چو عشقت میزند دارم ،که دارد هر چه تاوانی
جهان بی تو جهنم می شود،ای جانِ جانانم
نمی آید به تو با رفتنت جانم بگیرانی
تو گاهی گر چه بی رحمانه میباری محبت را
ولی آهسته پایان بوسه از معشوقه بستانی
به جانم روح بخشیدی و در آخر توانستی
چه راحت، با خداحافظ وجودم را بلرزانی.
91/12/18 بعد از ظهر
در این تحریم عشق و عاشقی ،فرهاد
بیا اینجا
که دیگر بیستونی نیست ؛اما.....
شیرین را رها کردند.
بیا فرهاد بنگر،
اینان که پر شورتر ز دورانت
برای عشق ،هزاران جمله میسازند.
شتابان ،
در بیستونت سوی متروها گریزانند؛
و از معشوقه های منتظر
چشمان حسرت دار میبافند.
بیا اینبار ،کوهِ غمم بشکاف ؛
کین عاشقان ،امروز
بهایِ عشقشان
نرخِ بلیطِ رفت و برگشتی است،
در بیستونِ بی ستونِ قلب ها.