الهی نامه

خدایا؛ ببین چگونه پیچ خورده ام در میان تار تنهایی خویش ،تنهایی ای که هر روز به اندازه ی بزرگیت ،بزرگتر میشود.چه تلخ است هبوط در دنیای کوچکی که به وسعت تنهایی من نیست. چه سخت است زیستن در دنیای حقیرِ مملو از عشقهای آتشین رنگارنگ که چشمک زنان میخندند به اوج بیکسی سرد و گریانم. و تو در تمام بیکسی من ،در تمام تنهایی ام و در تمامِ تمام شدنم نور امید و دست ربانیت را از من دریغ نکردی. کجا و کی بود که من نادان ِ بی خبر ،رها کردم دستم را از دستان پر سخاوتت.... کجا و کی بود که از یاد بردم با وجود این همه فاصله ای که از آدمها دارم تو و تنها تو از من به خودم نزدیکتری و فاصله ام با تو تنها یک نفس است........ معبودم تماشایم کن که بین آدمهای مدعی عشق چگونه بی عشقی امانم را برید.... چگونه گدای محبت عاشقان تهی از احساست شدم .... بنگر که چگونه چشم بستم به تنها معشوق ویکتاعاشق حقیقی..... ای یگانه حقیقت مطلق ،ای ناب ترین احساس،دو دست لرزانم را به سمت تو آورده ام تا ببخشی چشمی را که تنها برای تو نگریست ... تا ببخشی قلبی را که تنها برای تو نتپید.. میدانم که حقیر تر از آنم که خواهان عشقت باشم اما تپشی از تپش قلبم را از آن غیر خود مکن. از عشق زمینی به عشق آسمانیت رسیدن را نخواستم ..یکباره عاشق ترینم کن که نیازم دوست داشتنی است از جنس خداییت.