ساقی و تبِ شعر

 ساقی 

شب غریب و غربت جام می و ساقی نهان است 

دل دیوانه ی ما ،  در بر بیت حزینی آشیان است  

در میان بزم غم ،ماتمی رنجیده خاطر، بی کسی 

آسمان، بالای اشک سرد ما تک سایبان    است 

در سرای  هجرِ خوبان ، دو بیتی  ها     شنیدیم 

این سرا از هر سرایی از درون بی خانمان است    

ما سکوت شب به ساز نی عجین کردیم و رفتیم  

این همان نتِ غریبِ هستی و ذوقِ کران است 

پرده ای رفت ،  فکر  را   دیگری   بازی   گرفت 

هر کسی داند که بازی، شیطنتهایِ زمان است 

چند گرید  ،بغضِ  شب  بر ساقیِ  پنهانِ  دهر 

چند گوید نعره زن ،بی سرو سامان جهان است  

من و  سوگند  نی  با می و جامی   شکسته  

معجزه خواهیم جانا ، قافله بی ساربان است...

تبِ شعر

راه هموار است ،  اگر بیایی 

موج در راه است ،اگر بیایی 

درد و تاریکی ،  در بن بست 

نور مشتاق است، اگر بیایی 

 خسته این روزها ،کم طاقت  

جمعه بسیار است، اگر بیایی  

حجم نبض ها ، پر  احساس 

قلب استادست ،اگر بیایی 

خون و جان در دل و کف  

بزم بر پا هست   ،اگر بیایی 

 مرشد از ساقی و هجرش 

سوزها سر دادست، اگر بیایی 

 در پسِ این   روزهای   سرد  

گرمی آفتاب است، اگر بیایی 

 درمان کند ، هذیان من  

شعر تب دار است، اگر بیایی 

                                                   تقدیم به روشناییِ بی انتهایت 

                                                     منتظران ،  عیدتان مبارک