دور میشوی و من که تشنه ی رسیدنم
تمام هستی ام دو پای خسته میشود
نهال بودنم ،جوانه میزند
عشقهای نرگسم، شکوفه میکنند
و در افق تو کودکانه دور میشوی
دور میشوی و چشم من
به راه جاده ای ،
که آسمان به انتهای آن رسیده است
خیره مثل ماه دی نشسته و
تو رهسپارِ ناکجا ،
کوچ میکنی.
بگو میانِ راهِ تو ، دو چشم من
و رد پای این سکوت،
که خسته است؟
که خسته است ؛
که در سراب انتظار
کور سوی بودنت موج میزند.
دور میشوی و
ابرکِ خیال تو
به حجمِ آسمان ، وسیع میشود.
92/04/10
این درد در سرم چه تدبیر میکند
اینگونه بی امان، مرا پیر میکند
شبها به انزوا _ دستمالِ سر ، گره
تا صبح دیگرم چه تقریر میکند
در بین قرص و خواب،شاید شراب عشق
تنها مسکنی ، که تأثیر میکند
جنگی میانِ بغض و دلشوره های من
کابوس نیمه جان ، که تعبیر میکند
این ماجرای تلخ ، بازیِ شاعریست
در امتداد شب ، که تصویر میکند
شب...رگ به سان تار،دل مثل یک دهل
آوایِ زخمِ قرن ، که تحریر میکند
الله و اکبریست پایانِ انقلاب
این صبحِ سرکشی ،که تکبیر میکند
92/3/17
مادرم،مهربانم بی مقدمه مینویسم ...دوستت دارم .
مادرم ، خالق واقعی ترین عشق هستی به پاس محبت یک نگاهت اگر لحظه لحظه ی زندگیم را نثارت کنم در برابر بزرگی حضورت ناچیز است.امروز روز توست و آسمان به برکت حضورت عاشقانه بارید که تو خود عاشقانه ترین صدای زمینی.
گل همیشه بهارم، از یکتا خالق هستی عزت و سلامتیت را خواهانم.
تقدیم به مادر عزیزم که حضورش مفهوم زندگیست.
فرزند دلتنگت
روز زن بر همه ی بانوان و مادران مهربان مبارک.
بهار سال دوم از نود آرام کوچه ی عمر را می پیماید و فروردینش همانگونه روزها و شبها را سپری میکند.بی کلام ...تنها...بی هیاهو... و البته سبز....
آغازی است و پایانی؛و من میخواهم پایان باشد برای خیلی از بود و نبودهای ذهنم.
پایان هدفهای نیمه رها شده .
پایان آغازهای گم شده در جاده ای با خط ممتد____________
پایان دور زدنهای ممنوع .
پایان فرصتهای از دست رفته.
و پایانی برای مبدأهایِ مقصد ندیده .
به انتها که رسیدم خانه تکانی خواهم کرد و آغاز را جشن میگیرم و بهارم شاید به رنگ سبز نباشد اما بهاری واقعی تر خواهد بود.
خواستم از بهار هیچ نگویم اما ....قلم فریاد و این کشکول مأوایش...تاب نیاورد و نوشت.
سال نو آغازی باشد برای رسیدن به آرزوهای زیبایتان.
به امید بهارانه ترین بهار
تو را خواهان خواهانم همانجوری که میدانی
تو را خواهنده تر از اینکه در تابِ غزل خوانی
تو را مشتاقِ مشتاقم و چشمم ، منتظر، هر دم
غزلها می سراید در هوایی سرد و بارانی
تو را بیمارِ بیمارم ، سرایت میکند دردم
ببین با خود چه کردم ،با تو ،با این عشق درمانی
هراسی در دلم از مرگ و رسوایی نمی افتد
چو عشقت میزند دارم ،که دارد هر چه تاوانی
جهان بی تو جهنم می شود،ای جانِ جانانم
نمی آید به تو با رفتنت جانم بگیرانی
تو گاهی گر چه بی رحمانه میباری محبت را
ولی آهسته پایان بوسه از معشوقه بستانی
به جانم روح بخشیدی و در آخر توانستی
چه راحت، با خداحافظ وجودم را بلرزانی.
91/12/18 بعد از ظهر